നമുക്ക് ചെയ്യാവുന്ന എല്ലാ പ്രവർത്തികളിലും വെച്ച് ഏറ്റവും പരിശുദ്ധമായതും ദൈവത്തിൻ്റെ മുമ്പിൽ ഏറ്റവും പ്രീതികരവുമായത് പരിശുദ്ധ കുർബ്ബാനയർപ്പണമാണ്. കാരണം അനന്ത യോഗ്യതകൾ ഉള്ള യേശുക്രിസ്തു തന്നെയാണ് അവിടെ ബലി വസ്തുവാകുന്നത്, മാത്രമല്ല പുരോഹിത കരങ്ങളിലൂടെ ബലിവസ്തു പിതാവായ ദൈവത്തിന് സമർപ്പിക്കുന്നതും അവിടുന്ന് തന്നെയാണ്. കുരിശിൽ തന്നെ തന്നെ സമർപ്പിച്ചുകൊണ്ട് യേശു നടത്തിയ അതേ ബലിയർപ്പണമാണ് പൗരോഹിത്യ ശുശ്രൂഷയിലൂടെ ഇന്നും നടക്കുന്നത്. ഒരു പുരോഹിതൻ ബലിയർപ്പിക്കുന്നതിന് കാണുമ്പോൾ അത് പുരോഹിതന്റെ കൈകൾ കൊണ്ടാണ് ചെയ്യപ്പെടുന്നതെന്ന് ഒരിക്കലും ചിന്തിക്കരുത്; പിന്നെയോ യേശുക്രിസ്തു തന്റെ കരങ്ങൾ അദൃശ്യമായി വിരിച്ചു പിടിച്ചുകൊണ്ട് അർപ്പിക്കുകയാണ് ചെയ്യുന്നത്. മാലാഖ വൃന്ദങ്ങൾ തങ്ങളുടെ സ്തുതി ഗീതങ്ങൾ കൊണ്ട് ദൈവത്തെ മഹത്ത്വപ്പെടുത്തുന്നതിലും; മനുഷ്യർ തങ്ങളുടെ പരിഹാര കൃത്യങ്ങൾ കൊണ്ടും, രക്തസാക്ഷിത്വവും മറ്റു വിശുദ്ധ കർമ്മങ്ങളും കൊണ്ട് ദൈവത്തിന് നൽകുന്ന മഹത്വത്തെക്കാൾ എത്രയോ മഹത്തരമാണ് ഒരേയൊരു പരിശുദ്ധ കുർബാനയിലൂടെ അവിടുത്തേക്ക് ലഭിക്കുന്ന മഹത്വം. എന്തെന്നാൽ സൃഷ്ടികൾ നൽകുന്ന എല്ലാ സ്തുതിയും ആരാധനയും പരിമിതമാണ്. അതേസമയം പരിശുദ്ധ ബലിയർപ്പിക്കുന്നത് ദൈവിക വ്യക്തിയാകയാൽ അതിൽ നിന്ന് ദൈവത്തിന് ലഭിക്കുന്ന മഹത്വം അനന്തമത്രേ. അതുകൊണ്ട് ഏറ്റവും പരിശുദ്ധവും ദൈവികവുമായ കർമ്മം പരിശുദ്ധ കുർബാനയാണെന്ന് നാം സമ്മതിക്കേണ്ടിയിരിക്കുന്നു. ഈ വിസ്മയാവഹമായ പ്രവൃത്തിയെക്കാൾ പരിശുദ്ധവും ദൈവികവുമായ മറ്റൊരു കർമ്മവും വിശ്വാസികൾക്ക് ചെയ്യാനില്ല എന്ന് നാം ഏറ്റുപറയണം. അത് പരമപരിശുദ്ധനായവൻ്റെ പ്രവൃത്തിതന്നെയാണ്.